ქალის ხმა, მზერა, პერსპექტივა, მსოფლმხედველობა და გამოცდილება ამ რომანშიც და შვიდი ავტორისაგან დაწერილ იმ წიგნშიც ჩაიკარგა მამაკაცების მზერასა და ხმაში, ისე, როგორც გაუჩინარებული პერსეფონეს ხმა ჩაიკარგა პატრიარქალური მითოლოგიის ლაბირინთებში. 

ჩვენი ბრძოლა არ მთავრდება იქ, სადაც მიღწეულია გენდერული თანასწორობა, რადგან ის სისტემა, რომელშიც ვცდილობთ გათანასწორებას, თავად ჩვენს სიცოცხლეს უქმნის საფრთხეს, თუნდაც იმიტომ, რომ იგი პლანეტის განადგურებაზეა დაფუძნებული. ჩვენი ბრძოლა არის პირველ რიგში აქ და ახლა, მაგრამ ასევე უნდა იყოს მიმართული მომავლისკენ. ის გრძელვადიანია, ამიტომ მუდამ უნდა ვეძიოთ ალტერნატიული აზრი, ვიკვლიოთ წარსული და გავითვალისწინოთ სხვადასხვა ისტორიული კონტექსტი. სწორედ ამ მიზნებს ემსახურება ჩემი პოდკასტების ციკლი.

ამბროლაურიდან 25 კილომეტრში, რაჭის პატარა სოფელ ურავში დარიშხანის სუნი ისევ იგრძნობა. მოსახლეობა ცხოვრებას განაგრძობს, იზრდებიან ბავშვები, პურიც ცხვება, მაგრამ მათ ყოველდღიურობას დარიშხანის კვალი აჩრდილივით დღემდე დაჰყვება. სოფელში დარიშხანის ყოფილი საწარმოს ნანგრევები ახლა ქვეწარმავლების ბუდედ ქცეულა. აქ წინა საუკუნის 30-იანი წლებიდან 90-იანებამდე დარიშხანის მადანს ამუშავებდნენ. პროდუქცია საბჭოთა კავშირის პერიოდში გამოიყენებოდა როგორც სამხედრო, ასევე მრეწველობის სხვადასხვა დარგში.

მიმდინარე წლის 15 მარტს POSTTV Media-ში „პოლიტიკური ინტერვიუ შალვა რამიშვილთან“ გადაცემაში სტუმრობისას საქართველოს განათლების, მეცნიერების, კულტურისა და სპორტის მინისტრის მოადგილემ, ნუნუ მიცკევიჩმა, განათლების მიმართულებით დაგეგმილ რეფორმაზე ისაუბრა და რიგ საკითხებთან ერთად გამოეხმაურა  საპარლამენტო მოსმენისას მინისტრის ინიციატივას მისაღები გამოცდების ცვლილებასთან დაკავშირებით.

სუიციდთან ბრძოლაში ინფორმირებულობა მნიშვნელოვანი იარაღია. თვითმკვლელობისა თუ მისი მცდელობის შემთხვევებში, ხშირად თვალსაჩინო გამხდარა, რომ საზოგადოებამ თუ მედიამ არ იცის, როგორ უპასუხოს სწორად ამ პრობლემას.

საქართველოში, ისევე, როგორც ბევრ სხვა კულტურაში, მოხუცებულები განსაკუთრებული პატივისცემით სარგებლობენ, თუმცა საბჭოთა ათწლეულების, მანამდე კი რუსული ცარიზმის ბატონობის გამო ეს ცნება ხშირ შემთხვევაში ოდიოზურიც გახდა, ძირითადად ბობოლა მოხუცებულების გამო.

მას შემდეგ, რაც სწავლის საკლასო ოთახებში გაგრძელების შესახებ კონკრეტული თარიღები გახდა ცნობილი, მშობლებისთვის დღის წესრიგში ბევრი კითხვა არსებობს, რომელიც ერთი მხრივ უშუალოდ სწავლა-სწავლების პროცესს უკავშირდება, მეორე მხრივ კი უსაფრთხოებას.

როგორც ანგარიშში ვკითხულობთ, კვლევის ფარგლებში მკაფიოდ გამოჩნდა, რომ პირისპირ სწავლების შეწყვეტისა და დისტანციური სწავლების პერიოდში მოსწავლეებს ჰქონდათ მნიშვნელოვანი სასწავლო დანაკარგი ყველა საფეხურზე და საგნობრივ ჯგუფში, თუმცა კვლევის რესპონდენტების მიერ საგნობრივ ჭრილში აღქმული სასწავლო დანაკარგი ყველაზე მაღალია მათემატიკაში.

ჩემმა 2019 წლის ქისმა ორთვენახევარი იდუღა ქვევრში აქტიურად. ბოლოს ძალზე დაბალ ტემპერატურაზეც კი უმაგრდებოდა ქუდი და დარევისას მაცდურად ჩუხჩუხებდა. ახლა გადავსებულია, გაზაფხულს ელოდება, არავინ იცის რა დადგება მისგან.  როგორც ბაბუაჩემი ვალიკო იტყოდა, “იქნება ივარგოს”.

ყველასთვის ძალიან ნაცნობ თემაზე ვაპირებ წერას. მწერლის “მე”–ზე, და მის ერთ–ერთ უმთავრეს და უცნაურ გამოხატულებაზე, ავტობიოგრაფიაზე. არამხოლოდ დაწერილზე ან დაბეჭდილზე, არამედ ზეპირ ავტობიოგრაფიაზეც, ქმედებებზე, გადაწყვეტილებებზე, რომელიც ამ ავტობიოგრაფიას ქმნიან.

საქართველოში ერთ–ერთ მძიმე გამოწვევად რჩება ბავშვთა სიღარიბე. წლების განმავლობაში ავტორიტეტული საერთაშორისო ორგანიზაციების მიერ ჩატარებული კვლევები ადასტურებენ, რომ ბავშვთა სიღარიბე უმნიშვნელოვანესი გამოწვევაა ქვეყნისთვის. სიღარიბეში მცხოვრები ბავშვები წლიდან წლამდე რთულად აღწევენ თავს ამ ვითარებას და სხვა ჯგუფებთან შედარებით უფრო რთულად გამოდიან ამ მდგომარეობიდან.

სიღარიბე წყალტუბოს და განსაკუთრებით დევნილების მთავარი პრობლემაა. ქალაქი თითქმის დაცარიელდა ახალგაზრდობისგან, მათი დიდი ნაწილი ემიგრაციაშია. სახელმწიფოს მიერ ქალაქისთვის შეთავაზებული პოლიტიკა კი სამწუხაროდ, ემსახურება მხოლოდ კაპიტალის ინტერესებს, რომელსაც სურს დევნილების ცენტრიდან გაყვანა, გარეუბნებში, შეიძლება ითქვას „მოშორება” სანატორიუმებიდან სადღაც შორს, რათა „სიღარიბემ” არ დააფრთხოს ინვესტორი