ბლოგი
2 მარტს საერთაშორისო საზოგადოება გაეროში შეიკრიბა, უკრაინის წინააღმდეგ რუსეთის არაპროვოცირებული სამხედრო ოპერაციების დასაგმობად. მას შემდეგ მსოფლიოს მხარდაჭერა მტკიცეა ლიბერალური, წესებზე დაფუძნებული მსოფლიო წესრიგის მიმართ, რომელმაც 75 წელზე მეტია, ძალიან ბევრისთვის უზრუნველყო უპრეცედენტო უსაფრთხოება, სტაბილურობა და კეთილდღეობა.
სამწუხაროდ, ბოლო ათწლეულებში ქართული სასამართლოს განვითარების ისტორია მხოლოდ ინსტიტუციურ მოწყობაზე მოგვითხრობს და მართლმსაჯულებაზე მიმდინარე პროფესიული დისკუსიებიც იშვიათად სცდებოდა ლეგალისტურ ჩარჩოებს.
ადგილი, სადაც უკრაინასთან უპირობო მეგობრობა რთულ ვითარებაში ეჭვქვეშ არ დამდგარა, გურიის სოფელი შრომაა, რომელსაც 1938 წლიდან აკავშირებს მეგობრობა უკრაინაში, გენიჩესკის რაიონის სოფელ როვნოსთან. მეორე მსოფლიო ომის დროს შრომა ერთ-ერთი მოწინავე იყო უკრაინელების დახმარების მხრივ.
თიბისი კონცეპტის მულტიფუნქციური სივრცე უმასპინძლებს გამოფენას - „ლადო ალექსი-მესხიშვილი, არქიტექტორი ეპოქების მიჯნაზე“.
ოროზმანის ტერიტორიაზე პირველი არქეოლოგიური გათხრები 2021 წელს ჩატარდა, რა დროსაც გამოვლინდა ევრაზიის უძველესი მაცხოვრებლების მიერ დამზადებული ქვის იარაღები, რომლებსაც პრეისტორიული ადამიანი ნადირობისთვის თუ საკვების დასამუშავებლად იყენებდა. სექტემბერში კი, სამუშაოების დაწყებიდან რამდენიმე დღეში არქეოლოგებმა 1 800 000 წლის ადამიანის კბილი იპოვეს.
ფილოსოფია არ არსებობს როგორც რაღაც დისციპლინის ერთიანი გაგება, ის განუწყვეტლივ სახეს იცვლიდა, მიზანსაც, თვითგანმარტებასაც და რასაკვირველია საზოგადოებაში მონაწილეობის შინაარსსაც
თბილისში რომ შემოვედით უკვე ირიჟრაჟა... ლვოვიდან ღამის 10 საათზე გამოსული, თბილისში, 12 ივნისს, დილის 7 საათზე ჩამოვედი. ეზოში რომ შემოვედი და სახლის ფანჯრებს ავხედე, უკვე კარგად იყო განათებული, მაგრამ ფანჯრებში შუქი ენთო - სანდროს, მარიამს, და ჩვენს ლაბრადორს - „როკის“ არ ეძინათ, მხოლოდ ეფემიას ჩასძინებოდა...
ყოველთვის ძალიან მურტალი შეგრძნებაა ეგ, შენ რომ ბრუნდები და სხვა ვერა... ერთმანეთში უცნაურად შერეული - სიხარულის, რომ ისევ გადავრჩით და ახლობელბს ვნახავთ და ლამის სინდისის ქენჯნის - რომ ჩვენ გადავრჩით და სხვები ვერა და ისღა დაგვრჩენოდა, ერთმანეთი ცალყბად გვენუგეშებინა: - „ჩავთვალოთ, რომ ეს იყო „რაზვედკა ს ბოემ“ მეორედ უფრო მომზადებულები და უკეთესად ორგანიზებულები დავბრუნდეთო...“
დილით სახლი ცარიელი დაგვხვდა – მიხასი და ულიანა სამსახურებში; ბავშვები საბავშვო ბაღში... მე და გოგამ მორჩენილი „ჰორილკა“ მოვიპარეთ, ეზოში დავსხედით, ღმერთი ვახსენეთ, დავლიეთ და მობილურები ისე ფრთხილად გავხსენით, როგორც სეკას კარტს ვხსნიდით მე და ზეზვა პატაშური, ჩვენს ბიჭობაში მთაწმინდელ შულერებთან თამაშისას.
ღამე რამდენჯერმე გაგვაღვიძა განგაშის სირენებისა და დაბომბვის ხმამ, მაგრამ ლოგინიდანაც აღარ ავმდგარვართ... მიხასი, ულიანა და ბავშვებიც კი არ გამოსულან საძინებლიდან და ჩვენ რაღა გვრჯიდა ამ ბერიკაცებს, რომ წამოვმხტარიყავით...
4 ივნისს, გამთენიისას, რუსეთის მიერ ოკუპირებული აზოვის ზღვის კუნძულ „ზმიინის“ „ნატოს“ შეიარაღებული ძალების ავიაგამანადგურებლებმა გადაუფრინეს.
