და მაშინ კაპიტალიზმი თავად გამოდის  მხეცი, რომელიც ბატონობს ადამიანის ყოველდღიურ ცხოვრებაზე  სტიქიური, შემაშინებელი, შემზღუდავი ძალის სახით; ისეთი საზოგადოებრივი ურთიერთობების სახით, რომელიც  აფერხებს ადამიანთა სახეობის პროგრესს.

მე და ჩემი თაობის ადამიანები საბჭოთა კავშირის ბოლო, ახალი საქართველოს კი პირველი ბავშვები ვართ, მაგრამ ჩვენ არ ვიცოდით, ვინ ვართ და სად ვცხოვრობთ. მშობლებსაც კი არ ვეკითხებოდი. ჩემი მშობლები მარტო ჩვენი ოჯახის გადარჩენას ცდილობდნენ და, შესაბამისად, მეც სოციალური საკითხების გარდა, შეკითხვები არ მქონია.

შექმნილმა ვითარებამ ლაკმუსივით გამოავლინა საბჭოთა დროიდან გამოყოლილი პრობლემები. მაგალითად, გამოვლინდა, რომ ეკლესია კანონგარეშეა. საბჭოთა დროს კანონიერი ქურდების ინსტიტუტი იყო კანონგარეშე და ვიცით, რაც არის ეს - სახელმწიფოში კანონგარეშე ინსტიტუტის მოქმედება. ავთვისებიანი პროცესია.

და ახლა რომ გკითხოთ, დაასახელეთ ერთი ფასეულობა, ღირებულება, ვალდებულება, ისტორიული მოვლენა ან ნებისმიერი რამ - რაზეც ყველა ვთანხმდებით და არ ვდაობთ-მეთქი, შეძლებთ?

ახალი შრომის კოდექსი იცნობს დედობის შვებულებას, რომელიც ქალის ექსკლუზიური უფლებაა. კოდექსი ასევე განსაზღვრავს შედარებით დიდ საშვებულებო პერიოდს მშობლისთვის, რომელიც როგორც ქალს, ისე კაცს მიემართება

როგორც ვხედავთ, რთულია სტარტაპების გზა, განსაკუთრებით საქართველოში, მაგრამ ჩნდებიან ისეთები, ვისაც აწუხებს დამდგარი წესრიგის მონოტონურობა და ჯიუტად მიიკვლევს გზას განსაკუთრებული ჯილდოს მოლოდინში.

ადამიანი დიდი ტკივილით, მაგრამ განახლდება - განპირობებული ცნობიერების სიმყიფეს და სტატიკას, დეანადობა ჩაანაცვლებს. ის საბოლოოდ და არაუკუქცევადად გააქარწყლებს თავის „არსებობას“ და „ყოფიერებაში“ განიწოვება.

დისკრიმინაციის აღმოფხვრა მოთხოვნილია ეროვნული კანონმდებლობითა და საერთაშორისო მექანიზმებით, ამასთან მომგებიანია ბიზნესისთვის და არც ისე რთულია მისაღწევად ოპერაციულ დონეზე

„სჯობს სიცოცხლესა ნაძრახსა სიკვდილი სახელოვანი“  რუსთა

ვსაუბრობთ მე-20 საუკუნის საკულტო ალბომებზე, სხვადასხვა პერიოდიდან და სხვადასხვა მუსიკალური ჟანრიდან, ალბომებზე, რომელთაც არ აქვთ რაიმე საერთო, გარდა მათი საკულტო სტატუსისა